مولکولی به نام احساس

هر احساسی که دارید و گفتگوی درونی‌تان هر چه که هست مطمئناً هیچ کدام‌تان دوست ندارید طعم تلخ بیماری را بچشید و تقریباً همه‌تان دوست دارید چه از نظر جسمی و چه از نظر روحی سالم باشید. پس باید مراقب باشید چون بعضی‌ها می گویند مولکول احساس در همه بدن ما در حرکت است و پیام‌های مغزی را به تمام سلول‌ها و ارگان‌ها می‌رساند.
اولین بار خانم «کاندیس پرت»(۱) مولکول احساس را معرفی کرد. او معتقد است که کلیه سیستم‌های بدن با این مولکول در ارتباط هستند. مولکول احساس همانند رابطی برای شبکه ارتباطی جسم و روح و روان ماست. درواقع با کمک مولکول احساس روابط بیوشیمی بین ذهن و جسم برقرار می‌شود. به‌همین دلیل است که می‌گویند مراقب احساسات خود باشید، چون احساسات تاثیر عمیقی روی عملکرد فیزیک و جسم ما و طبیعتاً روی ذهن ما دارند.
یعنی زمانی‌که احساسات منفی را دنبال می‌کنیم مولکول احساس که نقش یک حامل را دارد در سراسر بدن باری منفی را پخش می‌کند و چون رابط میان ذهن و جسم است، هم روی ذهن و هم روی جسم تاثیر می‌گذارد و اگر این تاثیر حامل بار منفی باشد ما بیمار می‌شویم. و بر عکس اگر مغز به احساسات فرمان شادی و بار مثبت منتقل کند این بار مثبت در تمام بدن حرکت کرده و هم ذهن و هم جسم را از بارهای منفی تخلیه می‌کند.
تئوری خانم پرت می‌گوید که اگر ما نسبت به مولکول احساس هوشیار و آگاه باشیم می‌توانیم از شر بیماری‌ها خلاص شده و در سلامتی و آرامش زندگی کنیم.
محققان علوم اعصاب دریافته‌اند که زنجیره‌ای از آمینو اسیدهای عصبی تحت عنوان پپتیدها، شبکه ارتباطی میان ذهن و جسم هستند. در اصل این پپتیدها سیستم ایمنی بدن را تشکیل می‌دهند و جایگاه اصلی آنها در مغز است. پپتیدها با کلیه ارگان‌های مرتبط با سلامتی انسان اعم از غدد، غدد لنفاوی، مغز، طحال و مغز استخوان در ارتباط بوده و تشکیل یک شبکه ارتباطی فعال را می‌دهند که حامل و پیام‌رسان این شبکه ارتباطی، مولکول احساس است. یعنی مولکول احساس با تمام ارگان‌های وابسته به سلامتی انسان در ارتباط است و پیام‌ها را میان اعضا جابه‌جا می‌کند.
زمانی‌که احساسات ناخوشایندی داریم اندورفین‌ها که یک سری هورمون‌های مغزی مربوط به سیستم عصبی هستند در بدن تولید شده و درد و ناخوشی ایجاد می‌کنند. در چنین حالتی پروتئین‌ها و پپتیدها سوار بر مولکول احساس خوشایند، خود را به اندروفین می‌رسانند تا با بیماری مقابله کنند.
ارتباط میان ذهن و جسم به‌قدری تنگاتنگ و شدید است که برخی معتقدند هرگونه تغییر شدید جسمی همراه با نوعی تغییرات احساسی است و تغییر احساسات موجب تغییر حالت جسمی ما می‌شود. همین افراد معتقدند ما هر روز دچار سرطان می‌شویم ولی احساسات روزانه ما این بیماری یا سایر بیماری‌ها را درمان می‌کند ولی اگر مدتی دچار یک سری احساسات خاص باشیم دیگر سیستم دفاعی بدن قادر به درمان و مقابله با این امواج سرطانی نخواهد بود و سرطان در ما ریشه می‌دواند.
در واقع باید گفت ما باید خودمان مراقب خودمان باشیم. پنی‌سیلین و انواع و اقسام داروها به‌جای خود، افکار و احساسات ما نیز از طرفی دیگر می‌تواند روی سیستم بدنی ما تاثیر بگذارند.

مقاله علوم باطنی (شماره ۷ و ۸)
پی‌نوشت:
۱- Candace Pert